Camaldoli, założona tysiąc lat temu przez Saint Romualdo, jest Wspólnotą benedyktyńskich mnichów. Jego dwa domy, święte Pustelnia i klasztor, zanurzone w spokoju lasu, reprezentują dwa podstawowe wymiary monastycznego doświadczenia, samotności i komunii. Wspólnota monastyczna żyje w poszukiwaniu Boga, w modlitwie i w pracy, i jest otwarta na dzielenie się z mężczyznami i kobietami naszych czasów, zwłaszcza poprzez gościnność. Leśnictwo oferuje otwartą przestrzeń dla wszystkich, pogłębienie duchowe i kulturowe, dialog i spotkania. Klasztor (lub Cenobio) jest miejscem, gdzie mnisi, doświadczając jednocześnie samotności, doświadczają życia braterskiego i komunii. Ten wymiar egzystencji jest nie tylko przeżywany wśród członków Wspólnoty, ale wyraża się również w recepcji Gości: w przestrzeniach klasztoru i w leśnictwie. W rzeczywistości, od jego początków klasztor Camaldoli jest miejscem otwartym na przyjęcie gości i pielgrzymów. W ubiegłym stuleciu, w szczególności przez Sobór Watykański II, odnowiono przestrzeń na przyjęcie Gości (Foresteria), a w czasie pojawiły się propozycje formacji kulturalnej i duchowej, które stanowią jedno z głównych zobowiązań mnichów społeczności mieszkający w klasztorze. Kluczową cechą recepcji w leśnictwie jest promowanie dialogu na poziomie religijnym, duchowym i kulturowym. Przez cały rok, zwłaszcza w lecie, Wspólnota proponuje inicjatywy (tygodnie lub weekendy) formacji biblijnej, liturgicznej i teologicznej, dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego, duchowości (ćwiczenia duchowe i rekolekcje), porównania z kultury współczesnej. Niektóre propozycje są szczególnie skierowane do młodych ludzi. Oprócz uczestnictwa w konferencjach i propozycjach duchowości, możliwe jest uzyskanie dostępu, na podstawie dostępności miejsc, bezpłatnej gościnności: w chwilach odosobnienia (osobistych lub grupowych) i odpoczynku, dzieląc się modlitwą liturgiczną Wspólnoty.